از سال 1396 با تائید وزارت علوم تحقیقات و فن آوری، گرایش های مرتع و آبخیزداری و مدیریت مناطق خشک و بیابانی در مقطع کارشناسی با هم تلفیق و رشته جدیدی با عنوان مهندسی طبیعت ایجاد شد.
برای تأمین نیروی کارآمد در امور مربوط به اداره مراتع، اراضی بیابانی و آبخیزهای کشور و بهره‎برداری صحیح از منابع تولید علوفه برای تولیدات دامی بیشتر، مدیریت بهینه بیابان و جلوگیری از فرسایش در حوزه‌های آبخیز اعم از بادی، آبی و سیلابی که سبب هدر رفتن خاک و پر شدن مخازن سدها و پیش روی شن‌های روان می‌گردد، لازم است متخصصانی تربیت شوند تا ضمن به‌کارگیری آموخته‌های خود بتوانند برنامه‌ریزی اصولی در جهت نیل به خودکفایی درزمینه مرتع، بیابان و آبخیزداری را به عمل‌آورند. مهندسی طبیعت به مجموعه‌ای از علوم و فنون اطلاق می‌گردد که جهت تربیت افرادی به‌منظور شناخت جوامع گیاهی، عوارض زمین، عوامل اقلیمی، آب‌وخاک، دام و علل تخریب و فرسایش مراتع و آبخیزها، بیابان و اصلاح و توسعه منابع پایه به کار می‌رود. هدف از ایجاد دوره کارشناسی این رشته تربیت کارشناسانی است که با فراگیری دروس مربوطه بتوانند به‌ عنوان کارشناس (مهندس) طبیعت به کار تهیه طرح‌های مرتع، بیابان‌زدایی و آبخیزداری در حوزه‌ها و اجرای این طرح‌ها، همکاری در آموزش و تحقیق در بخش‌های مختلف مربوط به این رشته مشغول گردند.
ادارات منابع طبیعی شهرستان ها، سازمان جنگل ها و مراتع کشور، موسسات تحقیقاتی، سازمان پارک‌ها و فضای سبز، وزارت نیرو، دانشگاه ها و شرکت های مهندسین مشاور از جمله مراکزی هستند که قادر به جذب و بهره گیری از نیروهای متخصص مرتع و آبخیزداری می باشند. دانش آموختگان این رشته همچنین می توانند در سازمان های بین المللی نظیر UNDP و UNEP مشغول به فعالیت شوند.